زلف آشفته ی ابیات - بهناز صفری

تو بزن شانه سرو روی غزل های مرا 

آخرین بیت غم انگیزِ دل افزایِ مرا 

زلف آشفته ی ابیات به هم می ریزد 

گر نباشی و ندانی غم فردای مرا 

"بهناز صفری"

متن کامل شعر در ادامه مطلب

تو بزن شانه سرو روی غزل های مرا 

آخرین بیت غم انگیزِ دل افزایِ مرا 

زلف آشفته ی ابیات به هم می ریزد 

گر نباشی و ندانی غم فردای مرا 

حافظ از عشق سرود و غزلش فال تو شد 

یک تفائل زدم و خواند تمنای مرا 

قصه پرداز شدم، قصه عشقت گویم 

شهره باشم که بخوانی غم فردای مرا 

عکس زیبای ترا چشم دلم قاب گرفت 

تو ندیدی به یقین شیوه ی لیلای مرا 

پشت پلکِ شبِ اندوه بیا ماهم باش 

روشنی بخش، شبی، دیدهِ رسوای مرا 

هستی ام شعر شد و در صدف جانت ریخت 

که بخوانی غزلِ سوخته،  شیدای مرا  

تو مسیحا دم این سینه پر شور شدی 

کوک کن سازدلُ و حسرت رویای مرا 

بیت بیت غزلم بی تو پریشان شده است 

تو بزن شانه سرو روی غزل های مرا

"بهناز صفری"